ما در دوران خود محرم را بامحصول آن یکجا داریم بایستی چگونه رفتار کنیم؟ جواب این است که ما معممان همه ی علمای دین همه ی مبلغان وهمه ذاکران باید مساله ی عاشورا و مصایب حسین بن علی را بصورت یک مساله ی جدی واصلی وبه دور از شعارمورد توجه قرار دهیم. واقعا اگر بخواهیم این مساله ی را جدی بگیریم راهش چیست؟
اولین شرط این است که ماحادثه را ازپیرایه های مضر خالی کنیم. چیزهایی وجود دارد که اگرچه پیرایه است اما نه مضر و نه حتی دروغ است.همه ی کسانی که بخواهند با بیان هنری حادثه ای را ترسیم کنند فقط متن حادثه را نمی گویند وقتی شما می¬شنوید که درشرایط خاصی سخنی از زبان کسی خارج شده می¬توانید احساسات آن گوینده سخن را هم حدس بزنید. اینکه یک چیز قهری است اگردربیابانی درمقابل لشکریانی انسانی حرفی بر زبان جاری می¬کند بسته به اینکه آن حرف چه باشد دعوت التماس تهدید و…..تا قاعدتاً حالاتی در روح وذهن این گوینده وجود دارد که این شنونده عاقل،قابل حدس است وبرای گوینده هنرمند نیزقابل بیان می¬باشد گفتن اینها اشکالی ندارد. وقتی بخواهیم حالات امام(عیله السلام)واصحابش رادر روزوشب عاشورا- آن مقداری که درکتب معتبره خواندیم ویافتیم-بیان کنیم،قهرا خصوصیات و ملا بساطی دارد . فرض کنید سخنی را که امام علیه السلام با یارانش در شب عاشورا گفته است می توانید با این خصوصیات بیان کنید :در تاریکی شب و یا در تاریکی غم انگیز و حزن آور آن شب و از این قبیل . این پیرایه ها نه مضر و نه دروغ است اما بعضی از پیرایه ها دروغند و بعضی از نقل ها خلاف می باشند و حتی آنچه که در بعضی از کتاب ها نوشته شده است مناسب شان و لایق مفهوم و معنای نهضت حسینی نیست …. این ها را باید شناخت و جدا کرد ….
سخنی که شما در جلسه ،روی منبر به مردم میگویید،باحرفی که در رادیو به مردم گفته خواهدشدفرق می کند،ولو خودشما آن حرف را بزنید منبارها این نکتهرا گفته ام که در نشستن ودر چشم هم نگاه کردن ونفس وصدای همدیگر را شنیدن وحضور وگرمای وجود یکدیگر را لمس کردن میان مستمع وگوینده،اثری است که در پیام از راه دور،آن اثرنیست،مامعممان،این را قدر بدانیم.