در وعده گاه سبز انتظار

پشت حریری یاس میرسد

در زیر سقف گنبد فیروزه ای

در لابلای سجاده ها به نماز میرسد

دستها بلند میشود و انگار

این زمزم ندبه است که به جویبار میرسد

شب پر ستاره و نور ماه

انگار که سالهاست به تماشا میرسد

بوی خوشی فضا را گرفته است

این بوی خوش شماست که میرسد

مردم همه غرق دراشک و آه

آوای خوش ربناست که میرسد

در هر نفس این دعا کنندگان

نوری به سوی خداست که میرسد.

شاعره: فائزه بهمنی

موضوعات: عصمتیه  لینک ثابت