یادتونه؟!؟! دبستان زنگ تفریح که تموم می شد مامورای آبخوری دیگه نمی ذاشتن آب بخوریم
یادتونه؟!؟! هرکی بهمون فحش میداد کف دستمونو نشونش میدادیم می گفتیم: آیینه آیینه….
یادتونه؟!؟! زمستون اون وقتا تمام عشقمون این بود که رادیو بگه مدرسه ها به خاطر برف تعطیله
یادتونه؟!؟! گنجشگکه اشی مشی …. لب بوم ما نشین …. بارون میاد تو خیس میشی …. برف میاد گوله میشی ….. میفتی تو حوض نقاشی ….کی میپزه آشپز باشی ….. کی میخوره حاکـــــــــــم باشــــــــی
یادتونه؟!؟! مدیر مدرسه از مادرامون کادو می گرفت سر صف می داد به ما. بعد می گفت: همه تو صفاشون از جلو نظام برید سر کلاساتون
یادتونه؟!؟! این بازیو پی پی پینوکیو پدر ژپتو، گُ گُ گُربه نره روباه مکار
یادتونه؟!؟! دستمال من زیر درخت آلبالو گم شده سواد داری؟ نه نه بی سوادی نه نه پس تو ….
یادتونه؟!؟! اون موقعها مچ دستمون رو گاز می گرفتیم()، بعد با خودکار بیک روی جای گازمون ساعت می کشیدیم .. مامانمون هم واسه دلخوشیمون ازمون می پرسید ساعت چنده، خوشحال می شدیم
یادتونه؟!؟! وقتی سر کلاس حوصله درس رو نداشتیم، الکی مداد رو بهانه میکردیم بلند میشدیم میرفتیم گوشه کلاس دم سطل آشغال که بتراشیم ( خجالت کشیدن )
یادتونه؟!؟! بچه که بودیم وقتی میبردنمون پارک، میرفتیم مثل مظلوما می چسبیدیم به میله ی کنار تاب، همچین ملتمسانه به اونیکه سوار تاب بود نگاه میکردیم، که دلش بسوزه پیاده شه ما سوار شیم، بعدش که نوبت خودمون میشد، دیگه عمرا پیاده می شدیم
یادتونه؟!؟! پاکن های جوهری که یه طرفش قرمز بود یه طرفش آبی، بعد با طرف آبیش می خواستیم که خودکارو پاک کنیم، همیشه آخرش یا کاغذ رو پاره می کرد یا سیاه و کثیف می شد
یادتونه؟!؟! سر صف پاهامونو ۱۸۰ درجه باز می کردیم تا واسه رفیق فابریکمون جا بگیریم
یادتونه؟!؟! صفحه چپ دفتر مشق رو بیشتر دوست داشتیم، به خاطر اینکه برگه های سمت راست پشتشون نوشته شده بود، ولی سمت چپی ها نو بود
یادتونه؟!؟! آرزومون این بود که وقتی از دوستمون می پرسیم درستون کجاست، اونا یه درس از ما عقب تر باشن
یادتونه؟!؟! برای درس علوم لوبیا لای دستمال سبز میکردیم و میبردیم سر کلاس پز میدادیم
یادتونه؟!؟! تو دبستان وقتی مشقامونو ننوشته بودیم معلم که میومد بالا سرمون الکی تو کیفمونو می گشتیم میگفتیم خانم دفترمونو جا گذاشتیم
یادتونه؟!؟! دبستان که بودیم، هر چی میپرسیدن و میموندیم توش، میگفتیم ما تا سر اینجا خوندیم
یادتونه؟!؟! یکی از بازی محبوب بچگیمون کارت جمع کردن بود، با عکس و اسم و مشخصات ماشین یا موتور یا فوتبالیستها، یا ضرب المثل یا چیستان …
یادتونه؟!؟! خط فاصله هایی که بین کلمه هامون میذاشتیم یا با مداد قرمز بود یا وقتی خیلی میخواستیم خاص باشه ستاره می کشیدیم

مقابل ملتی که در ۹دی از ته دل فریاد می‌زند و اسلام می‌خواهد و ما نتوانستیم شرایطی ایجاد کنیم که دخترانشان در دانشگاه‌‌های دخترانه تحصیل کنند، شرمنده‌ام!

به گزارش ماهان نیوز به نقل از جهان، دکتر کامران دانشجو در مراسم امضای تفاهم‌نامه همکاری میان حوزه‌های علمیه و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری با اشاره به نقاط قوت فراوان در دانشگاه‌ها، به مشکلات موجود در این نهاد علمی پرداخت و گفت: مهم‌ترین مشکل دانشگاه‌ها این است زمانی که دانشگاه‌ها از غرب به ایران آمد از نظر محتوایی و مناسبتی کاملاً مقلد غرب شد.

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری افزود: برخی مسائل که در غرب به عنوان هنجار مطرح می‌شود، بر اساس آموزه‌های دینی ناهنجار است، ولی به اندازه‌ای فرهنگ غرب دردانشگاه‌های ما رواج یافته است که تبدیل به هنجار شده است.

وی با بیان این که برخی افراد آموزه‌های غربی را راهی برای خوشبختی می‌دانستند، اظهار داشت: زمانی که این علوم عیناً از غرب وارد کشور شد،‌ افرادی داشتند، قائل بودند که فرهنگ غرب موجب خوشبختی آنها می‌شود.

دانشجو با بیان این که بومی‌سازی در این عرصه باید به صورت جدی دنبال شود، اظهار کرد: برای بومی سازی علوم در دانشگاه‌ها بر اساس آموزه‌های دینی فکری نشده است، اگر هم فکری شده، عینیت پیدا نکرده است.

*ورود محتوای غربی به دانشگاه‌ها!

وی تصریح کرد: علوم انسانی اصلی در جوامع مختلف است، حال امروز شاهد آن هستیم که تمام پایه‌گذاری‌ها و نظریه‌های مطرح شده در دانشگاه‌‌ها برگرفته از غرب است، این سؤال مطرح است که آیا محتوایی که از غرب گرفته شده و در دانشگاه‌ها اجرا می‌شود با جهان‌بینی توحیدی که اسلام ارائه می‌کند، همسو است؟

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با بیان این که عمل کردن به فرهنگ غرب در مدت ۸۰ سال در دانشگاه‌ها موجب به وجود آمدن این مشکل شده است، خاطرنشان ساخت: امروز شرایط به گونه‌ای است که وقتی می‌گوییم خانم‌ها و آقایان هر کدام در ردیف‌ کلاس بنشیدند، نا هنجاری به شمار می‌آید.

*مظلومیت نظام اسلامی و مردم متدین!

وی با اشاره به این که تبدیل شدن ارزش‌های دینی در نظام اسلامی به ناهنجاری‌ها، نشان دهنده مظلومیت نظام و مردم متدین و مؤمن جامعه است، خاطرنشان کرد:‌ امروز پس از ۳۲ سال از پیروزی انقلاب اسلامی باید بیاییم وتوجیه کنیم که چرا از مسیر دانشگاه تا خوابگاه باید سرویس‌‌های جداگانه ویژه آقایان و خانم‌ها قرار داده شود! بعد هم نه از سوی دانشگاه، بلکه از سوی رسانه‌های این گونه نسبت به این مسئله اعتراض کنند و هجمه بیاورند.

دانشجو ادامه داد: آیا حق مردم مؤمن و متدین ایران اسلامی این نیست که در هر استان حداقل یک دانشگاه ویژه دختران راه‌اندازی شود تا آنهایی که می‌خواهند فرزندانشان در این دانشگاه‌ها تحصیل کنند یا خود دانشجویان خواستار این مسئله باشند، این امکان را داشته باشند؟

وی با اشاره به فعالیت دانشگاه الزهرا(س) که پایه‌ریزی آن دوره پیش از انقلاب صورت گرفت و مخصوص دانشجویان خواهر است، ابراز داشت: چرا پس از شکل‌گیری نظام اسلامی در کشور، یک دانشگاه دخترانه راه‌اندازی نشده است؟!

* اسلامی کردن دانشگاه تنها مقداری اراده می‌خواهد

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در ادامه با ضروری دانستن اسلامی کردن دانشگاه‌ها، خاطرنشان ساخت: اسلامی کردن دانشگاه‌ها یک ریال هم بودجه نمی‌خواهد، تنها نیاز به مقداری اراده است؛ در این عرصه امکانات کافی از نظر استاد و فضای آموزشی در اختیار ما وجود دارد.

وی با اشاره به مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در ۱۴ بند که در راستای حفظ حدود و آداب اسلامی در دانشگاه‌ها در سال ۶۶ به تصویب رسیده است،‌ یادآور شد: در نخستین بند این مصوبه آمده است که دختران و پسران در دانشگاه ها در دو ردیف جدا بنشینند.

دانشجو با بیان این که در تبصره بند اول آورده شده است که هرگاه از نظر آموزشی و امکانات مشکلی وجود نداشته باشد، کلاس‌های آنها باید جدا باشد، اظهار داشت: اگر مشکل فضای آموزشی و استاد وجود نداشته باشد، چه اشکالی دارد که پردیس دختران در هر استان راه‌اندازی کنیم.

* مگر دانشگاه بنگاه همسریابی است؟

وی با اشاره به سخن عده‌ای که می‌گویند که اگر این اختلاط وجود نداشته باشد، دانشجویان چگونه همسران آینده خود را پیدا کنند، تأکید کرد: مگر دانشگاه‌ بنگاه همسریابی است؟

*کجای تفکیک جنسیتی سیاسی‌کاری است؟

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در پاسخ به افرادی که تفکیک جنسیتی را کاری سیاسی می‌دانند، گفت: چطور می‌شود هفتاد، هشتاد سال تمامی مبانی مادی از غرب وارد شد، کار سیاسی نبود، ولی اصلاح محتوایی علوم انسانی در دانشگاه‌ها کار سیاسی است؟ این یک مسئله عقیدتی است.

*نتوانسته‌ایم شرایط را ایجاد کنیم!

وی خاطرنشان کرد: در مقابل این ملت که در ۹دی از ته دل فریاد می‌زند و اسلام می‌خواهد، نتوانستیم شرایطی ایجاد کنیم که دخترانشان در دانشگاه‌‌های دخترانه تحصیل کنند، شرمنده‌ام!

دانشجو ادامه داد: ما به عنوان مسئولان باید شرایط را به گونه‌ای ایجاد کنیم که در هر استان حداقل یک دانشگاه دخترانه باشد که تلاش دراین عرصه باقیات‌الصالحاتی برای وزارت علوم می‌باشد.

وی با تأکید بر ضرورت تعامل حوزه و وزارت علوم تصریح کرد: در تعامل و همکاری این دو نهاد علمی اگر ما در مسیر خود دچار افراط و تفریط شدیم، حوزه می‌تواند راهنمایی کند تا ما مسیر درستی را بپیماییم.

*دانشگاهیان افرادی مؤمن و ولایی هستند

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با اشاره به آمادگی دانشگاه‌ها برای وحدت با حوزه، خاطرنشان کرد: اساتید و دانشمندان ایرانی از نظر علمی و دین‌داری جزو برترین‌ها هستند و علاقه زیادی برای وحدت حوزه و دانشگاه دارند؛ البته در این راستا عده‌ای بدون مرز هستند که هر چه بخواهند می‌گویند، ولی دانشگاهیان افرادی مؤمن،‌ متعهد و ولایی هستند.

وی در پایان افزود: با به وجود آمدن این اتحاد، علاوه بر این که هر دو نهاد از آثار مثبت آن بهره‌مند می‌شوند، نظام اسلامی و مردم نیز از آثار آن استفاده می‌کنند. ما می‌توانیم با کمک حوزه معنویت بیشتری را در دانشگاه‌ها مشاهده کنیم و داشنگاه‌ها نیز می‌توانند زمینه را برای آشنایی طلاب با علوم جدید‌ را فراهم سازد.

قرآن مجيد نسخه شفابخش جان‏هاى دردمند، از جانب خداوند سبحان است (و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة للمؤمنين و لا يزيد الظالمين الاّ خساراً1) كه توسط پيامبرى مهربان و فداكار، بر جان‏هاى حقيقت‏طلب و عاشق، رسانده شد.
در بحران روحى فراروى انسان كه باعث خستگى، سرگشتگى، افسردگى و دل‏تنگى او مى‏شود، انگيزه ادامه حيات را از او مى‏ستاند و او را تا مرز پوچى و پوچ‏گرايى پيش مى‏برد، داروهاى روان گردان، به نوعى آرام‏بخش اويند و او را تسكين مى‏دهند و فضايى ايجاد مى‏كنند كه انسان در آن فضا، از دغدغه‏ها، خستگى‏ها و…، براى مدتى رهايى مى‏يابد؛ در حالى كه اين درمان، دائمى نيست و شايد در درازمدت، به تغيير نوع داروى آرام‏بخش و نيز استفاده از مقدار بيشترى مواد آرام‏بخش بينجامد و اين آرامش ساختگى، پس از مدتى به طوفانى سهمگين بدل شود و تمام زندگى اين بيمار را هدف قرار دهد.
در كتاب مقدس مسلمانان - قرآن مجيد - دو داروى آرام‏بخش تجويز شده است كه در نوع خود، بى‏نظيرند؛ هم آرام بخشند و هم درمان‏گر. هر يك از اين دو دارو، ويژگى خاص خود را دارند كه به توصيف آنها مى‏پردازيم.

1. ياد خدا

«الا بذكر الله تطمئن القلوب؛ با ياد خدا، قلب‏ها آرام مى‏گيرند».2

در نگاه يك مسلمان، خداوند سبحان، قدرت مطلق و صاحب همه ملك و ملكوت است و تمامى نظام هستى، سربازان اويند؛ هيچ قدرتى، جز قدرت او نيست؛ هيچ كس، نمى‏تواند بدون اذن الهى، ضررى برساند و همه هستى، فرمانبردار اويند. صاحب و مؤثر در هستى، فقط خداست؛ «لا اله الا هو»3، «لا مؤثر فى الوجود الا الله»، «لله جنود السموات و الارض»4 و «و ان من شى‏ء الا يسبح بحمده».5 پس، تنها اوست كه قدرت و مالكيت دارد و به هر كس كه بخواهد، مى‏بخشد و از هر كس كه بخواهد، مى‏ستاند؛ «قل اللهم مالك الملك تؤتى الملك من تشاء و تنزع الملك ممن تشاء و تعزّ من تشاء و تذل من تشاء».6
نكته ديگر اين كه تمامى گرفتارى‏ها، دلتنگى‏ها، ترديدها، بيم‏ها و اميدهاى بشر، در دو چيز نهفته است:
الف) از دست دادن چيزى يا كسى.
ب) به دست نياوردن چيزى يا كسى.
اگر به طور دقيق به تمامى دغدغه‏ها و نگرانى‏هايمان - از كودك، نوجوان، جوان و… - بنگريم، از اين دو حال بيرون نيست؛ يا نگران آنيم كه آن چه داريم، از مال و جان و فرزند و موقعيت اجتماعى و…، از دستمان برود و يا اندوهناك آنيم كه آن چه در آرزوى آن بوديم و برايش روز و شب تلاش كرديم، به دست نياوريم و يا مانعى پديد آيد و ما از رسيدن به مطلوب و مقصود، باز مانيم.
چه بسيارند افرادى كه با اين دو نگرش، شب و روز در ترس، دلهره، خستگى و افسردگى به سر مى‏برند و ساعت‏ها، عمر شريف را به بيهودگى و بطالت مى‏گذرانند كه شايد… .
پسر جوانى كه در آرزوى دختر دلخواه خويش است و دخترى كه منتظر خواستگار عاشق خويش است، هر دو نگران حوادث آينده هستند.
اسلام با كلام وحى، بشارت مى‏دهد كه نگران نباشيد و ترسى نداشته باشيد. اگر رابطه درست با صاحب نظام هستى برقرار كرده‏ايد، بر او توكل كنيد و نگران نباشيد؛ چون همه هستى در يد قدرت اوست و «حتى برگ درختى، بى‏اذن او نمى‏افتد»7 و او «هر آن چه را در آسمان‏ها و زمين است، مى‏داند» و حتى «آن چه را در دل‏ها پنهان و نهان است، مى‏داند»8 و «نگاه خيانت‏كار را مى‏شناسد و به خيانت نگاه هم داناست».9
قطره‏اى از جويبارى مى‏رود
از پى انجام كارى مى‏رود
پس انسان با ياد اين همه عظمت، قدرت و رحمت بيكران، بخشندگى بى‏انتها، غفران، آمرزندگى و پوشاندن عيب‏ها و خطاها، توبه‏پذيرى و فرصت‏سازى، پاك‏كنندگى و تبديل سيئات به حسنات، اميددهى و جبران‏سازى، آرام مى‏گيرد و اميد را از دست نمى‏دهد؛ توان دوباره مى‏يابد؛ دل به او مى‏سپارد و آرام آرام به ساحل نجات دست پيدا مى‏كند.

2. همسر
دومين آرام‏بخش كه در قرآن مجيد به آن اشاره شده و از نشانه‏هاى خداوند به شمار مى‏آيد، چيزى جز همسر آدمى نيست.
در قرآن چنين آمده است:

«و من آياته اَن خلق لكم من انفسكم ازواجاً لتسكنوا اليها و جعل بينكم مودة و رحمة».10

دوره جوانى، دوره‏اى است كه انسان، حس استقلال‏طلبى و شخصيت پيدا مى‏كند و مى‏خواهد دوست‏داشتنى باشد و ديگران را دوست بدارد؛ حس عجيبى در خود احساس مى‏كند و نمى‏داند چه خواهد شد.
از يك طرف، ميل او به غيرهمجنس، فزونى مى‏يابد و از جانبى ديگر، احساس شخصيت و استقلال، باعث اندكى جدايى از بافت دوره كودكى و نوجوانى، در خانه و خانواده مى‏شود؛ هم گرايش او به سمت و سويى ديگر است و هم علاقه‏اش به كسب اعتبار و جايگاه تازه.
از ديگر سو، غريزه سركش جنسى، قوى مى‏شود و ارضاى صحيح آن، باعث بهبودى روحى و روانى مى‏شود. اگر قربانيان بيمارى‏ها در جهان، بررسى شوند، شايد بيشترين قربانى، مخصوص بيمارى‏هاى جنسى باشد. آثار زيان‏بار و وحشتناك اين بيمارى‏ها، در تمامى عرصه‏هاى زندگى، قابل مشاهده است.
اسلام عزيز، در جهت آرامش بخشى، ازدواج را راهكار مناسبى در نظام آفرينش مى‏داند. انسان در دوران جوانى، نيازمند رسيدن به همدم و مونسى است تا با عشق‏ورزى و مهربانى، ادامه مسير را با او رهسپار گردد. دوستى‏ها، هيچ گاه و براى هيچ كس، آرام‏بخش نيستند؛ بلكه خود عرصه‏اى تازه در ايجاد دغدغه‏ها، نگرانى‏ها، خستگى‏ها و… مى‏باشند؛ اگر چه به ظاهر، هيچ كدام از دو طرف، بدان اعتراف نكنند.
بنابراين، آرام‏بخش دوم در قرآن، همسر نام دارد كه در كنار وى، انسان از خستگى‏ها رهايى مى‏يابد و احساس مى‏كند كه جهانى جديد شكل گرفته است. دو شخصى كه با هم هيچ حس خاصى نداشته‏اند، چنان شيفته و دوستدار هم مى‏شوند كه حتى ساعتى بدون هم را نمى‏توانند تحمل كنند؛ بدون هم، احساس خستگى مى‏كنند؛ براى هم بى‏تابى مى‏كنند؛ به هم هديه مى‏دهند و خالصانه‏ترين محبت‏ها را نثار هم مى‏كنند.
پس بايد با ياد خدا، براى جهانى پر از اميد و آرزوهايى زيبا و زندگى و سرزندگى و بندگى، انديشيد و همسرى برگزيد كه تا بهشت برين، همدم و مونس و همراه انسان باشد.

1. اسراء، آيه 82.
2. رعد، آيه 28.
3. بقره، آيه 255.
4. فتح، آيه 7.
5. اسراء، آيه 44.
6. آل‏عمران، آيه 26.
7. انعام، آيه 59.
8. غافر، آيه 19.
9. همان.
10. روم، آيه 21

14 كليد طلايى براى گشودن در خانه عشق‏

نمى‏دانم شما كه الان مشغول خواندن اين مطلب هستيد، ازدواج كرده‏ايد يا نه؛ اما از قديم و نديم گفته‏اند كه اين شترى است كه در خانه همه مى‏خوابد (كارى به موارد استثنا نداريم). به هر حال، اگر ازدواج كرده‏ايد كه تا كنون فهميده‏ايد و اگر ازدواج نكرده‏ايد، در آينده خواهيد فهميد كه زندگى مشترك، آن هم از نوع زناشويى و در «زير يك سقف»، داراى فراز و نشيب‏هايى است كه براى عبور صحيح و خوشايند از آنها، دانستن نكات مهمى، لازم و ضرورى است.

1. در عشق ورزيدن، آرامش دادن و ابراز محبت، پيش قدم باشيد.
پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏وآله مى‏فرمايند: «شايسته‏ترين كس براى منت گذارى، كسى است كه در دوستى و محبت نسبت به طرف، خود پيشى گيرد».1 محبتى كه در دل احتكار و زندانى شود، مفيد نيست. تمام شئون زندگى، بايد جلوه‏گاه محبت انسان باشد. از جلوه‏هاى بروز محبت، مى‏توان ادب در كلام و رفتار، توجه و محبت، لبخند و حسن خلق، به استقبال همسر رفتن و گشاده‏رويى به هنگام ديدار با او را نام برد. خداوند در قرآن كريم به محبتى كه بين زن و شوهر ايجاد مى‏گردد، اشاره فرموده و آن را آيتى از آيات خود دانسته است. خداوند، سرمايه مهر و محبت را در آغاز زندگى مشترك، بين زن و مرد قرار مى‏دهد و محافظت و نگهبانى از آن را بر عهده خود آنها نهاده است و اين انسان است كه بايد از اين سرمايه، به نحو احسن استفاده كند. يكى از راه‏هاى نگه‏دارى و تقويت اين محبت، بروز آن است. هرگز از ابراز محبت، هراسى، به دل راه ندهيد و گمان نكنيد، با اين كار از شخصيت شما كم مى‏شود و ضعف شما محسوب مى‏گردد. پيامبر اكرم در جايى ديگر مى‏فرمايد: «ابراز محبت، نيمى از عقل است» و حضرت امام رضا عليه اسلام نيز زنانى را كه به شوهرانشان اظهار محبت و عشق مى‏كنند، براى شوهران خود، بهترين غنيمت دانسته است.

2. هر مردى مى‏خواهد براى همسرش يك قهرمان باشد.
اين احساس، زمانى در مرد ايجاد مى‏گردد كه زن از او قدردانى و تشكر كند. شما بانوان سعى كنيد قدرشناسى خود را در مقابل محبت‏هاى همسرتان، آشكارا ابراز كنيد و بدانيد كه اگر مردها بدانند آنچه در زندگى و براى همسرشان انجام مى‏دهند، مهم و با ارزش است، بر تلاش و محبت خود نسبت به همسر مى‏افزايند. هرگز براى تشكر و قدردانى از همسرتان، منتظر كار مهم، بزرگ و خاصى از جانب او نباشيد، كارهاى كوچك و به ظاهر عادى و بى‏اهميت او هم مى‏تواند راهى باشد تا شما به او بفهمانيد كه قدرش را مى‏دانيد و تلاش او را براى خوشحال كردن شما، ارج مى‏نهيد. بزرگ‏ترين دارايى زندگى، سپاسگزارى است و بدترين و سخت‏ترين چيز، ناسپاسى است. زنان دوست دارند كه دوستشان بدارند؛ ولى مردان نياز دارند كه مورد تحسين قرار بگيرند. با تشويق، تحسين و قدردانى از شوهرتان، او را سرحال و زنده نگه داريد هر كس كه روحيه ديگران را تقويت كرده، بالا ببرد، روحيه خودش بالا مى‏رود.

3. ياد بگيريد خوب گوش كنيد.
وقتى كاملاً و با دقت به حرف‏هاى كسى گوش دهيد، گويى مى‏گوييد الان تو مهم‏ترين چيز در دنياى من هستى. درك نادرست، اشتباهات و مخالفت‏ها در روابط بين انسان‏ها، همه ناشى از ناتوانى در گوش سپردن به حرف‏هاى اطرافيان است و بيشترين عصبانيت‏ها، فريادى است براى جلب توجه. بنابراين، با به كار بردن يك تكنيك ساده در گوش كردن، مى‏توان اين فرياد رإ؛ ّّح خاموش كرد و رفتارى صميمانه بين طرفين ايجاد كرد. وقتى همسرت با تو در حال صحبت كردن درباره مسئله‏اى است و يا با تو در رابطه با يكى از مشكلاتش دردل مى‏كند، مشغول هر كارى هستى، از آن دست بكش. اين، بدين معناست كه كارم مى‏تواند صبر كند و تو برايم مهم‏ترى و به او نگاه كن. در مرحله بعد، ابروهايت را بالا ببر. وقتى اين كار را انجام دهى يعنى به او توجه كامل دارى و در آخر، اين كه به سوى او خم شو و سر را گاهى به علامت تأييد حرف‏هايش، تكان بده. با اين چند رفتار ساده، حس خوشايند مورد توجه بودن را به همسرت انتقال مى‏دهى.

4. از غير همسرت چشم بپوش.
اين مطلب بايد هم از سوى مرد و هم زن رعايت گردد. هم مرد بايد چشم بر زنان ديگر ببندد و هم زن بايد نگاهش به مرد ديگرى نباشد. اين، درباره محارم نيز صدق مى‏كند؛ بدين معنا كه مرد نبايد زن خود را با زنان ديگر، مانند خواهر و يا مادر خود، مقايسه كند. حضرت على عليه‏السلام مى‏فرمايد: «هر كس چشم خويش را آزاد بگذارد، هميشه اعصابش ناراحت خواهد بود و به آه و حسرت دائم گرفتار خواهد شد». پيامبراكرم صلى‏الله‏عليه‏وآله نيز مى‏فرمايد: «هر زن شوهردارى كه چشمش را از نگاه كردن به غير شوهرش پر كند، مورد غضب شديد پروردگار واقع خواهد شد».2

5. بهترين همسر باش‏
ازدواج خوب اين نيست كه بهترين نفر را انتخاب كرده باشيد؛ بلكه اين است كه خود بهترين همسر باشيد. براى اين كه بهترين باشيد، ابتدا بايد خود را بشناسيد و از توانايى‏ها و نيز خواسته‏ها و وظايف خود آگاه باشيد و نيز براى خود احترام قائل باشيد. اين موضوع، باعث مى‏شود كه داراى يك شخصيت ممتاز و دوست داشتنى شده، همسرى دلخواه باشيد. انسانى كه خود را دوست نداشته باشد، نمى‏تواند ديگران را دوست داشته، به آنها عشق بورزد و نيز اگر خودتان را دوست نداشته باشيد، همسرتان نيز شما را كاملاً دوست نخواهد داشت. اگر مى‏توانيد خود را تغيير دهيد، حتماً اين كار را انجام دهيد واگر نمى‏توانيد، خود را به عنوان مخلوقى از مخلوقات خداوند، بپذيرد. اين پذيرش خودتان، به شما كمك مى‏كند تا تصوير ذهنى خوبى از خودتان داشته، از اعتماد به نفس برخوردار شويد و در نتيجه، مهرتان را نثار همسرتان كنيد و بهترين همراه براى او باشيد.

6. محبتت را ابراز كن‏
الكساندر دوما مى‏گويد: «قلب زن، پارچه‏اى است كه زود پاره مى‏شود و زود هم رفو مى‏شود». نشاط و سرزندگى زن، به محبت مرد وابسته است. زن، عشق و احساساتش را با كلمات بيان مى‏كند و نياز دارد كه با شنيدن كلمات، عشق و احساسات را از ديگران دريافت كند. زن، به نرمش و كلمات محبت‏آميز، نياز دارد؛ ولى مردان با رفتار و عمل، عشق و احساسات خود را بيان مى‏كنند. نياز عاطفى زن، اين است كه جمله دوستت دارم را چندين و چند بار از زبان همسرش بشنود و از اين طريق، به آرامش روحى و اعتماد به نفس دست يابد. يكى از خصوصيات مردان، اين است كه كمتر احساسات و عواطف خود را بروز مى‏دهند و بنابراين، در ابراز محبت خود به همسرشان، كمى با مشكل مواجه مى‏شوند؛ ولى اگر مردان به تفاوت‏هاى موجود بين زن و مرد توجه داشته باشند و بدانند كه با كمى ابراز محبت، به گرماى زندگى خود مى‏افزايند، با كمى تلاش، احساسات خود را بروز خواهند داد. امام صادق عليه‏السلام مى‏فرمايد: «زن از مرد آفريده شده و تمام توجهش به مرد است؛ پس همسرانتان را دوست بداريد»3 و در جاى ديگر مى‏فرمايد: «يكى از اخلاق پيامبران، اين است كه نسبت به همسران خود محبت دارند».4 همچنين پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏وآله مى‏فرمايد: «اين كه مرد به زن بگويد دوستت دارم، هرگز از قلب زن بيرون نمى‏رود».5

7. كارهايى كه ممكن است از سوى مرد انجام شود و باعث افسردگى زن گردد، عبارتند از:
- با او حرف نزند.
- به صحبت‏هايش گوش ندهد و نيازهايش را ناديده بگيرد.
- در مقابل او شورش كند؛ بدين معنى كه در برابر خواسته‏هاى زن، لج‏بازى به خرج دهد.
- هرگز به او آسايش و آرامش خيال ندهد.
- به زن‏هاى ديگر توجه كند.
- از او فاصله بگيرد.
- از او انتقاد بى‏جا كند و در امور غير مهم و ناچيز، از او انتقاد كند.
- مبهم و دوپهلو با او صحبت كند.

8. مردان با تلاشى بسيار اندك، مى‏توانند علاقه خود را به همسرشان نشان دهند.
حضرت على عليه‏السلام مى‏فرمايد: «نگه‏دارى زن، حال او را خوش‏تر و شادابى و زيبايى‏اش را پايدارتر مى‏كند». در تمام زن‏ها، علايق مشتركى وجود دارد كه مهم‏ترين آنها، توجه، محبت و قدردانى است.
توجه؛ براى چند دقيقه يا حتى چند لحظه، با تمام حواس، متوجه او باشيد؛ حالش را بپرسيد؛ شنونده او باشيد و به چيز ديگرى توجه نكنيد.
محبت؛ محبت، يعنى دوست داشتن و نوازش محبت‏آميز.
قدردانى؛ قدردانى، يعنى در برابر او اذعان كنيد كه در خانه، زحمت مى‏كشد؛ پس تلاش‏هاى او را ارج بگذاريد و از سليقه و كوشش او تعريف، تمجيد و تشكر كنيد.
پيامبر مى‏فرمايد: «هر گاه مرد به زن خود آبى بنوشاند، پاداش بَرَد» و نيز مى‏فرمايد: «مردى كه به طرف دهان همسرش لقمه‏اى بالا برد، پاداش مى‏برد».

9. زن و مرد، ديد متفاوتى نسبت به زمان دارند.
اين تفاوت نگاه، باعث بسيارى از سوءتفاهم‏ها مى‏گردد؛ مانند ديركردن‏ها، فراموش كردن انجام كارى به موقع و مهم نشمردن رويدادهاى مهم؛ مثلاً زن‏ها به خوبى مى‏دانند كه آخرين بارى كه به گردش رفته‏اند، كى بوده است و سالروز تولدها و سالگرد ازدواج و ساير مناسبت‏هاى مهم، چه زمانى است. اين توانايى كه گاه مردها را حيرت‏زده مى‏كند، براى زن‏ها، بسيار طبيعى و ذاتى است و در واقع، در ساختار زيستى آنها برنامه‏ريزى شده است. بدن زن، از يك چرخه ماهانه تبعيت مى‏كند و عادت شمردن، از همان ابتداى بلوغ، در فعاليت‏ها پديدار مى‏گردد. بنابراين، اگر گاهى با همسرتان بر سر چنين مسائلى اختلاف نظر پيدا كرديد، بهتر است بر نظر خود پافشارى نكنيد و به زمان‏سنجى همسرتان بيشتر اعتماد كنيد.

10. زن‏هاى تشنه محبت، خصوصياتى دارند كه مردان بايد به آنها توجه كنند.
سيراب كردن دل و جان همسرتان، يكى از مهم‏ترين مهارت‏هاى شماست. زنان، رفتارهاى خاصى، هنگام احتياج به محبت دارند؛ علائم تشنگى يك زن براى محبت، عبارتند از: تحريك پذيرى (حساس بودن) عصبى و زودرنج بودن، پرتوقع بودن، خستگى مزمن، كم اشتهايى يا پرخورى، افسردگى، مشغوليت‏هاى افراطى، سردمزاجى و بى‏تفاوتى جنسى و سردى احساسى و عاطفى.
مردان بايد بدانند كه زنان احتمالاً به آنان نخواهند گفت چقدر از نظر عاطفى محتاج آنان هستند يا چقدر افسرده‏اند؛ بنابراين، دقت كنيد كه مبادا كمتر از آنچه مى‏دهند، دريافت كنند و اجازه ندهيد چنان تشنه محبت شوند كه سرانجام از لحاظ احساسى، نسبت به شما سرد شوند.

11. رفتارتان را با شوهر خود، هنگام برگشتن از سر كار به منزل، بهبود دهيد.
كارهايى كه در اين بهبودى رفتار مؤثرند، عبارتند از:
سلام و احوال‏پرسى همراه با خوشرويى، گرفتن كيف، كت و بسته‏هاى خريد، دادن خبرهاى خوش، آماده كردن سريع غذا، پرس‏وجو از اوضاع كارى روز، صحبت كردن به مرد، گله و شكايت نكردن از حوادث و كارهاى آن روز و… .

12. هنگامى كه رفتار مرد ناگهان تغيير مى‏كند، زن بايد آرامش خود را حفظ كند.
مرد به شكل غريزى، براى اين كه به جنس مخالف نزديك شود، از او فاصله مى‏گيرد. اگر چنين فرصتى از طرف زن به مرد داده نشود، هرگز از ميل شديد خود به جنس مخالف آگاه نمى‏شود. هنگامى كه مرد از زن فاصله مى‏گيرد، پس از مدتى با ميلى شديدتر، به طرف زن برمى‏گردد و فاصله‏اش از قبل كمتر مى‏شود. مردها پس از آن كه نيازشان به عشق و صميمت برآورده شد، ناگهان به ياد استقلال گذشته خود مى‏افتند و حس مى‏كنند كه شديداً به آن نياز دارند. هنگامى كه مرد از زن فاصله مى‏گيرد، زن دچار هراس شده، به دنبال اشتباه يا خطاى خود مى‏افتد. او متوجه نيست كه مرد با اين كار، مى‏خواهد نياز به استقلال خود را تأمين كند؛ سپس ناگهان مرد با عشق و علاقه شديدترى به سوى زن باز مى‏گردد و پيوسته در ميان وابستگى عاطفى و استقلال در رفت و آمد است.

13. زن‏ها در توانايى خود براى عشق ورزيدن به همسر خود، مثل موج، بالا و پايين مى‏روند.
زن، هنگام فرو كش كردن موج، با رفتارش نشان مى‏دهد كه به شدت حساس و شكننده شده است و به عشق بيشترى نياز دارد. نكته ضرورى، اين است كه در اين مرحله، فرد متوجه نيازهاى او بشود و گرنه، امكان دارد كه با توقعات بى جا، او را بيازارد. توقع مهربانى دائمى از زن، نامعقول است؛ همان طور كه هوا هميشه آفتابى نيست. مرد، ناگهان گمان مى‏كند كه تغيير روحيه زن، به خاطر رفتار اوست. هنگامى كه زن شاد است، مرد خوشحالى زن را به حساب خودش مى‏گذارد و هنگامى كه افسرده است، خود را مسئول مى‏داند. مردان بايد توجه داشته باشند كه در چنين زمانى، زن به محبت بيشترى نياز دارد؛ ولى مردان نبايد توقع داشته باشند كه حال زن، به سرعت خوب شود؛ چون زن قبل از آن كه بتواند بالا بيايد، كاملاً بايد به عمق برود و وقتى زن از داخل چاهش بيرون مى‏آيد، دوباره تبديل به همان موجود مهربان و دوست داشتنى سابق مى‏شود.

14. تفاوت‏هاى خود را به تعريف و تمجيد بدل سازيد.
زن بايد احساس كند كه دوستش دارند و همان شخصيتى كه دارد، مورد نياز و پذيرش است و بايد براى آن چه مى‏كند، مورد قدردانى واقع شود. اين هدايا را به فراوانى به او بدهيد؛ خواهيد ديد كه عشق، احترام، تحسين و فداكارى او را باز پس مى‏گيرد. به او بگوييد كه كيست و شخصيتش همان چيزى است كه شما با تمام قبلتان از آن ستايش و قدردانى مى‏كنيد. اين احساس را به او بدهيد كه براى شما اهميت دارد و اين كه او به زندگى‏تان بهبهود بخشيده است و اين كه بدون او، شما نمى‏توانستيد مانند آن چه اكنون هستيد، شاد و راضى باشيد.

پى‏نوشت:

1. رى شهرى، ميزان الحكمه، ج 12، ص 938.
2. مجلسى، بحارالانوار، ج 104، ص 39.
3. همان، ج 103، ص 103
4. همان، ص 236.
5. كلينى، كافى، ج 5، ص 569.
6. بحارالانوار، ج 74، ص 181.

منابع‏

1. همسر اگر اين گونه مى‏بود، راضيه محمدزاده.
2. پيوند آسمانى، سيد احمد حبيب‏نژاد.
3. هنر زن بودن، امارابل مورگان، ترجمه صادق آسوده.
4. آينه همسردارى، ابراهيم امينى.
5. مردان مريخى و زنان ونوسى، دكتر جان گرى، ترجمه زهره افتخارى.