مولای من ٬ مهدی جان …

دعا نمیکنم بیایی ….!

دعا میکنم وقتی که آمدی چشمانم شرمسار نگاهت نشود !

چون همه می دانند که می آیی …

نمی دانم میتوانم سر را بالا بگیرم و خودم را به عنوان سرباز شما معرفی کنم ؟

نمی دانم چرا هر وقت دلتنگ یاد شما میشوم از دست خودم عصبانی میگردم ؟

نمی دانم که مرا چه شده است ؟

نمی دانم روحم در اختیار خودم است یا شیطان ؟

اگر در اختیار خودم بود که لحظه ای از یاد شما غافل نمیشدم ….!

میدانم … میدانم که خودم باعث فاصله افتادن شدم …

فاصله ای که حتی نمیتوانم حضور شما را درک کنم …

چه کنم ؟ آقا شما برای پاک شدنم دعا کنید .

میدانم که باید دعا کنم که بیایی…

ولی من که در پیش خدا آبرویی ندارم …

آقاجان من میگویم

اللهم عجل لولیک الفرج

شما آمین بگو …

خدا کند که بیایی

منتظر 313

چه كنيم تا در دنيا راحت زندگى كنيم؟
قرآن مى‏فرمايد: «لِكَيلا تَأسوا على‏ ما فاتكم و لا تفرحوا بما آتاكم»(سوره حديد، آيه 23) آن گونه باشيد كه اگر چيزى را از دست داديد، تأسّف نخوريد و اگر چيزى به شما دادند، شاد نشويد. راستى آيا مى‏شود انسان اينگونه متعادل باشد كه دادن‏ها و گرفتن‏ها در او اثرى نگذارد؟
كارمند بانك، يك روز مسئول دريافت پول مردم مى‏شود و روز ديگر مسئول پرداخت پول به مردم مى‏شود. نه آن روزى كه پول مى‏گيرد خوشحال است و نه آن روزى كه مى‏پردازد، ناراحت. زيرا او مى‏داند هر دو روز، امانتدارى بيش نبوده است.
مثالى ديگر:
براى لاستيك تراكتور، حركت در زمين هموار و غير هموار يكسان است، ولى براى لاستيك دوچرخه، تفاوت دارد.
نشستن و برخاستن يك گنجشك، روى شاخه گل اثر مى‏گذارد ولى روى درخت تنومند، اثر چندانى ندارد.
آرى، انسان‏هاى بزرگ به خاطر سعه صدرى كه دارند، مسايل جزئى در روح آنان اثر چندانى ندارد.
امام حسين‏عليه السلام ظهر عاشورا در برابر دهها تير كه به سويش رها شد و دهها داغى كه ديد، نمازِ با حال و خشوعى خواند، در حالى كه كوچك‏ترين حركت، ما را از نماز يا خشوع باز مى‏دارد.